Toen ik dinsdag door Elies Fongers werd voorgesteld aan haar collega’s bij de Rabobank voelde ik me direct verbonden. Ze keken me aan met een blik van herkenning. Ik bedacht al snel twee redenen waarom ik die verbinding voelde:
- De dag ervoor had Elies me per email aangekondigd met een fotootje van mij erbij
- ik was ook nog aangekondigd als punt 2 in het werkoverleg!
Maar ik denk dat er nóg twee redenen waren waardoor ik me verbonden voelde.
Feijenoord, bordkarton en seminarie
Op de Rabobank was ik bij Rabobank Foundation en Rabo Development /Rabo International Advisory Services (RIAS). Ze werken op één grote flexplek, mooi ingericht met grasgroen tapijt, stiltekamers, vergaderkamers, een mooie koffiecorner. Om 10 uur was er gebak: vier mensen waren jarig geweest en ze vierden het gemeenschappelijk gemoedelijk rond de koffiecorner.
Door het voorstelrondje, de verjaardagen en wat Linkedin-detectivewerk had ik al wat informatie over het team. Er is een secretaresse, een controller, een communicatie-adviseur, een leidinggevende, een interimmer, een gedetacheerde, een nieuweling en iemand die met een koffertje klaar zat voor vertrek naar een aandeelhouders in Zuid-Amerika. Er is iemand die begon als verkoper van levend vee, een ander startte op het seminarie, meerdere hebben jaren in het buitenland gewerkt, eentje is geboren in Zuid-Afrika. Een enkeling was al 25! jaar bij de Rabobank. Een Feijenoord fan werd gefeliciteerd met de overwinning. Een enkeling was er als bordkartonnen figuur. Zoals de Indiase katoenboer Kumar, op de foto hierboven tussen Elies en mij in.
In het werkoverleg bleek dat men met al die diversiteit toch één team is
Ieder vertelde met dezelfde nuchtere en betrokken toon over het werk. Of het nu ging over het project in Azië waar duizenden boeren beter van gaan worden (‘Dit wordt echt een nieuwe aanpak’), de onlinetool voor Nederlanders met schuldproblemen (‘We hebben goede afspraken met samenwerkingspartners’), of het weer in Uganda (‘Ze merken daar nu ook het effect van de opwarming, door de regen kunnen ze de koffiebonen niet drogen’). Steeds werd er met dezelfde mix van focus en verbondenheid kort en krachtig verteld.
Later bij een overleg met een externe samenwerkingspartner zag ik dezelfde houding. Ik hoorde “Hoe zullen we het insteken?” en “He leuk, je heb mijn suggestie opgepakt!”. Ook daar dus weer die verbondenheid.
Dus reden nummer 3 waarom ik me verbonden voelde: het team straalt verbondenheid uit, intern én naar buiten..
Buitenstaander, wat is dat?
Niet alle teams stralen zo’n verbondenheid, tenminste, zo wordt het lang niet altijd gevoeld. De mensen die zich buitenstaander voelen kloppen bij mij aan:
- Ze ervaren stress en voelen zich op het werk niet gesteund.
- Ze hebben een functioneringsgesprek gehad waarin ze kritiek kregen
- Ze zijn na een reorganisatie of fusie ontslagen en krijgen bij sollicitaties ‘niet thuis’
- Ze zijn een tijd in het buitenland geweest en komen nu terecht in een Nederland land dat niet thuis voelt
- Of ze zijn van buitenlandse afkomst en voelen zich niet thuis op hun Nederlandse werk.
Het gevoel van buitenstaander-zijn kan behoorlijk negatief zijn. Eenzaamheid, angst voor de groep, verdriet. Het gaat gepaard met veel gepieker: hoe zijn nu eigenlijk de groepsregels, hoe komt het dat ik er niet bij hoor? Het maakt dat mensen zich nog meer isoleren, terugtrekken in een kleine cocon. Het kan fysiek voelen als buikpijn, benauwdheid, hoofdpijn.
Er is ook een positieve kant van het buitenstaander-zijn. De wetenschapper die beweert dat de wereld rond is in plaats van plat. De kunstenaar die met identiteit speelt. De interim-manager die reorganiseert wat het gevestigde management niet kan of durft. Deze buitenstaandersrol voelt speels, denkt creatief, zet avontuurlijke stappen, voelt fysiek krachtig.
Ik ken zelf het gevoel van buitenstaander zijn. De positieve kant en de negatieve kant. De vrijbuiter-buitenstaander in mij maakte dat ik avonturen aanging. Gewoon doorging met economie, ook al was ik in mijn groep de enige vrouw. In Afrika werkte, als enige blanke. Gewoon mijn vaste baan als ambtenaar opgaf om zelfstandig coach te worden.
De negatieve kant van buitenstaander zijn ken ik ook. De eenzaamheid en de angst, de zoektocht naar plekken waar ik me wel thuis kan voelen.
Wat ik in de laatste jaren heb geleerd is dat ik me ook thuis kán voelen. Dat ik een switch kan maken van ‘de buitenstaander voelen’, naar ‘verbinding voelen’. Dat ik daardoor met andere ogen naar de ander kijk, die daardoor met andere ogen terugkijkt. Dat is de vierde reden waarom ik me verbonden voelde bij de Rabobank.
Een minuut oefening
Wil je je meer verbonden voelen? Kies bij welke groep of bij wie jij je een buitenstaander voelt?
Noem minstens vijf overeenkomsten tussen jou en de deze groep/persoon en één verschil.
Neem één minuut door het filmpje hiernaast te starten.
Met dank!
Dank aan Elies Fongers die mij hier introduceerde en feedback gaf op een eerdere versie van deze blog. Ook dank aan het management van Rabobank Foundation/RIAS voor de uitnodiging om een dag op bezoek te komen en aan Pierre van Hedel, directeur Rabobank Foundation/RIAS die mij gastvrij ontving. En dank aan alle medewerkers van de RaboFoundation en RIAS voor de verbinding!
Meer over Kumar
Rabobank Foundation wist in 2014 maar liefst 5 miljoen mensen te bereiken via de projectpartners. In 23 focuslanden werd € 28.747.000 uitgezet.
Dank ook aan Annemiek Bongers
Dank Annemiek voor het lezen van de blog en het geven van waardevolle feedback. Annemiek maakt met Atelier Ondertussen dat kinderen en volwassenen zich verbonden voelen met de natuur door samen met hen natuurlijke speelplekken te maken, liefst midden in de stad.
Je ziet haar hier rechts, met handen en voeten in de klei in een speelplek in wording.
Wil jij meer verbinding voelen? Met de mensen om je heen én jezelf?
Je kunt me natuurlijk gewoon bellen, appen, of mailen op 06 2277 0681 of hannekedijkman@newoptions.nl. Je kunt ook meedoen aan de gratis proefsessie die ik regelmatig geef of mijn boek Een 10 voor werkgeluk in vier stappen bestellen: