Hoe ontdek ik mijn monsters?

Werkgeluk, leerdoelen, voice dialogue, Rotterdam-Zuid, Illustratie Hoofd Janna Kool

Op mijn vorige blog kreeg ik veel reacties. Het riep ook vragen op, zoals: “Hoe ontdek ik mijn monsters?” Het duurt soms even voordat we doorhebben dat onze monsters aandacht vragen.  Herfst 2014 sprak ik met Gilbert. Hij vertelde:

“Bij een project voelde ik dat ik niet in mijn kracht zat. De onzekerheid die ik dan heb straal ik ook uit, waardoor de opdrachtgever zich ook niet zeker voelt en nog honderd extra vragen stelt.

Waardoor je er nog meer werk aan hebt.Dus ik was blij dat het net voor de kerstvakantie af was.

In januari kwam dat project terug. Niemand anders kon dat toen doen. Ik werk 32 uur per week en ik kreeg er gewoon 32 uur bij. Ik werd ziek, grieperig. Ik kreeg werk terug en zag dat ik hele simpele fouten had gemaakt. Ik begon aan alles te twijfelen. Ik kon niet slapen. Toen was het even over.

Naar het strand in plaats van naar mijn werk

Ik liep naar de tram en in plaats van naar mijn werk ging ik de andere kant op: naar Scheveningen. Het was maandagochtend, dus een heel leeg strand. Ik had verwacht dat ik me schuldig zou voelen, maar dat was niet zo. Ik voelde een enorme opluchting.”

Als technicus was ik altijd bezig met mijn rationele kant. Ik heb altijd vanuit de ratio gedacht dat alles met elkaar verbonden is: De theorie van alles’.

Werkgeluk, leerdoelen, voice dialogue, Rotterdam-Zuid, Illustratie Hoofd Janna Kool

‘Maar voor mijn gevoel had ik alleen een hoofd, de rest bungelde er wat bij.”

Welke signalen gaven de monsters aan Gilbert? Ik kom tot 10!

Werkgeluk, leerdoelen, voice dialogue, Rotterdam-Zuid, Strand

Signalen:

  1. Ik voel me niet in mijn kracht
  2. Ik voel dat ik onzekerheid uitstraal
  3. Opdrachtgever stelt honderd extra vragen
  4. Blij zijn dat het kerstvakantie is
  5. Gewoon accepteren dat je er 32 uur bij krijgt
  6. Ziek, grieperig
  7. Simpele fouten maken
  8. Aan alles twijfelen
  9. Ik kon niet slapen
  10. En de laatste heel duidelijk: tram naar het strand nemen.

Een dashboard vol met signalen!

Monsters geven een veelheid van signalen via ons dashboard: gedachten, gedrag, lijf en emoties:

  • We merken onze gedachten op. Piekergedachten, dingen vergeten, niet kunnen focussen, dagdromen of juist iedere keer weer denken aan hetzelfde.
  • We merken ons gedrag op: te veel of te weinig eten, slapen, bewegen. Te vrolijk doen, of juist apathisch zijn, geïrriteerd zijn naar anderen, of juist iedereen naar de zin willen maken.
  • Ons lijf geeft ons heel duidelijke signalen:
    • Spierspanning bijvoorbeeld in nek, schouder, rug, houding
    • Smaaksensaties als walging, zoetheid, honger / verzadiging
    • Keel: huilen, krijsen, dichtgesnoerde keel, brok in de keel, tranen
    • Borstgebied: hartslag, ademhaling, droge mond, angstzweet
  • Door al die lijfelijke signalen voelen we onze emoties: boosheid, verdriet, angst, schuld, schaamte, vreugde.

Van wijzertje, via rood knipperlichtje, naar stilstand

Waar de gemiddelde autobezitter zijn/haar dashboard goed in de gaten houdt, is het nog best lastig om ook je persoonlijke dashboard in de gaten te houden. Het eerste knipperen merk je niet op en als je het eindelijk opmerkt kun je het nog best lang in het rood volhouden. Totdat de boel tot “stilstand” komt, zoals bij Gilbert gebeurde. Wat overigens voor velen goed uitpakt, inclusief mezelf.

Kunnen we zonder monsters?

Wilma schreef een prachtige reactie op mijn vorige blog:

Mijn ervaring is: er komen er altijd weer nieuwe monsters, klein of groot. Misschien kunnen we niet zonder monsters en houden ze ons wakker en mogen we ze daarom omarmen. En misschien kost het wel een mensenleven om die echte vrede te krijgen.

Al die signalen houden ons dus wakker. Ze maken dat we in beweging komen! We maken keuzes, komen voor onszelf of voor anderen op, nemen een tijdje rust, gaan nieuwe vaardigheden opdoen, stellen nieuwe doelen.

Zonder signalen, zonder “monsters” geen leven.

Door je “monsters” in de ogen te kijken, leer je dus wat te doen. Nu, in jouw leven, in jouw werk.

Hoe ging het met Gilbert verder?

“Ik ben bij een coach terecht gekomen [niet Hanneke!]. Ik heb geleerd om mezelf en de aarde te voelen. Ik heb leren ervaren dat het NU leuk is en dat het daar om gaat. Spiritualiteit is voor mij die verbondenheid met alles voelen. Dat betekent dus ook heel erg in het nu zijn. Een soort voelen vanuit weten. Dat geeft een zekerheid.  Doordat ik veel meer mijn intuïtie aan het vertrouwen ben kom ik op veel meer nieuwe ideeën, maak veel meer verbindingen.”

1 minuut oefening

Neem 1 minuut stilte door op de bel te klikken. Observeer jezelf: wat voel je in je lijf, welke gedachten en gevoelens komen voorbij, welke actie wil je nu nemen?

Wat zegt dat over wat jij nu te doen hebt in jouw leven, in jouw werk?

Ps: persoonlijke ontboezemingen komen een volgende keer wel weer, word vervolgd! En/of lees hoe ik mijn RSI-monsters te lijf ging.

Dank!

Dank aan Rens Frommé van FROH voor kennisbijeenkomsten voor rake feedback op een eerdere versie van deze blog.

FROH ondersteunt organisaties, professionals en beleidsmakers in het vertalen van specialistische kennis naar een productieve kennisbijeenkomst, bijvoorbeeld een werkconferentie.

Dank aan Janna Kool, developing business visualizer, voor de prachtige tekening bovenaan deze blog! Vragen is voor Janna even belangrijk als tekenen. Is de kern van de zaak duidelijk, dan voegt zij daar haar verbeelding aan toe. Het resultaat: beelden die verhelderen en inspireren.

Werkgeluk, leerdoelen, voice dialogue, Rotterdam-Zuid, Identiteit Janna Kool

Is het nu tijd om jouw monsters serieus te nemen?

Je kunt me natuurlijk gewoon bellen, appen, of mailen op 06 2277 0681 of hannekedijkman@newoptions.nl. Je kunt ook meedoen aan de gratis proefsessie die ik regelmatig geef of mijn boek Een 10 voor werkgeluk in vier stappen bestellen:

Is dit interessant voor jouw netwerk?

(zie je geen buttons, verander dan je cookie-instellingen links onder)
Scroll naar top