Veel mensen doen al “iets” waar ze gelukkig van worden. Werken met pubers bijvoorbeeld, of internationale projecten, of iets met wijn. Maar dat “iets” neemt maar 1, of 5 of 10 procent van hun werkweek in. Of ze doen het alleen als vrijwilliger.
In de file naar het werk, of staand in een volle trein begint dan het dromen. Stel dat ik meer zou kunnen werken met pubers/internationaal/wijn! Dan zou ik echt mee genieten van mijn werk, leukere collega’s hebben, het gevoel hebben dat ik echt meerwaarde kan leveren. In je droom zien je de ruimte al voor je waar je zult werken, voel je al de voldoening na een welbestede werkdag.
Dan komt het gepieker. Je baas ziet je aankomen als je dit soort dingen wilt gaan doen! Je collega’s willen ook allemaal DAT werk en je haat het vereiste haantjesgedrag. Die keer dat je solliciteerde voor zo’n baan werd je niet eens uitgenodigd Toen je een tijdje wel zo’n baan had stopte de subsidie en werd je ontslagen. Bovendien: je hebt helemaal geen tijd om weer zo’n stap te zetten want de kinderen, overwerk, mantelzorg, de hond moet ingeënt, de vaat gewassen. Toch kriebelt het. Iedere keer weer in de file, in de volle trein, ’s ochtends onder de douche.
Had ik maar het zelfvertrouwen om dit op te pakken, verzucht je. Het vertrouwen dat deze hobbelige weg mijn weg is.
In die gedachte zit een denkfout.
Van Paul van der Velde, hoogleraar Aziatische religies aan de Radboud Universiteit Nijmegen hoorde ik over de tempelwachters van Chinese Boeddhistische tempels. De gevaarlijk uitziende tempelwachters hebben als functie om het kwaad buiten te houden en alleen Boeddha’s binnen te laten. Wie hen voorbij loopt is dus een Boeddha. En aangezien de bewakers er wel gevaarlijk uit zien, maar geheel van steen of hout zijn, is het een kwestie van gewoon doorlopen om er langs te komen. Om te komen bij dat werk met meer pubers/internationaal/wijn.
Als het dus een kwestie is van ‘gewoon doorlopen’ om vooruit te komen, hoe doe je dat dan? Daarvoor put ik graag uit een andere bron. Vanuit kaizen, een Japanse managementfilosofie (grondlegger Maasaki Imai vertelde me dat dit niets met zen te maken heeft!), wordt aangeraden om te werken met kleine stappen. In ‘De kunst van Kaizen’ beschrijft Robert Maurer hoe hij als arts kaizen gebruikt*. Hij geeft het voorbeeld van een vrouw die voor haar gezondheid echt moet sporten, maar die ’s avonds het huis niet uit kan omdat ze alleenstaand moeder is van twee kleine kinderen. Bovendien is ze absoluut niet gewend te sporten. Ze brainstormen samen over mogelijkheden en ze besluit om voor de tv ’s avonds twee minuten op de plaats te wandelen. Letterlijk en figuurlijk kleine stappen én de start van een proces waarbij ze uiteindelijk echt gaat sporten, flink afvalt en stukken gezonder wordt. Dus ook met hele kleine stapjes kun je beginnen. Hieronder een lijst met suggesties daarvoor.
De denkfout die veel mensen maken is dat je vertrouwen nodig hebt dat die hobbelige weg jouw weg is. Er is helemaal geen tempelwachter die je tegenhoudt! De stapjes die je kunt nemen zijn zo minimaal, dat alleen al door het lezen van deze woorden richting kiest voor je droom, meer werken met pubers/ internationale projecten/wijn.
Je bent al op weg.
1 minuut oefening
Neem 1 minuut om te genieten van dit pad! Welke gedachten gaan door je hoofd, welke emoties borrelen in je lijf?
Wil je daarna verder, zie dan de 10 ideeën helemaal onderaan deze blog.
Mijn eigen hobbelige pad
Dit ging natuurlijk ook weer over mij. Hoewel ik wist dat ik van schrijven hou, deed ik het weinig. Eind december zette ik de knop om, zie mijn vorige blog. Nu werk ik aan een boek. Wordt vervolgd!
Met dank aan Miriam van der Hoek
Dank aan Miriam voor het lezen van een concept van deze blog en het aandragen van ideeën!
Miriam laat zelf ook mensen stappen zetten, met behulp van natuurgeneeskunde.
Volgende werkgeluk weekend 2/3 juli
(Voor actuele activiteiten, zie NewOptions.nl)
Tien ideeën voor een volgende stap
1. Even googlen om informatie te vergaren
2. Op linkedin kijken welke mensen dit soort werk doen
3. Uitstappen bij station Schiphol en rondkijken.
4. Een boek lezen over jouw onderwerp
5. Langslopen bij het gebouw van één van je mogelijke werkgevers / bij de wijngaard
6. Bespreken met thuisfront zodat je daar steun van krijgt
7. Je ontslagbrief alvast schrijven (en nog niet versturen)
8. Een training van een dag volgen
9. Eén persoon je droom vertellen
10. Iemand die met pubers/ internationale projecten/druiven werkt benaderen en zeggen dat je nieuwsgierig bent.
* Dit is wat ik me herinner uit het boek, dat ik zelf nu niet bij de hand heb.
Welke stappen wil jij zetten op de weg naar werkgeluk?
Je kunt me natuurlijk gewoon bellen, appen, of mailen op 06 2277 0681 of hannekedijkman@newoptions.nl. Je kunt ook meedoen aan de gratis proefsessie die ik regelmatig geef of mijn boek Een 10 voor werkgeluk in vier stappen bestellen: