In mijn vorige blog vertelde ik hoe mijn ouders met heel hard werken hun bedrijf opstartten en ik na tien jaar, op mijn twintigste, geen zin meer had om ze te helpen. Ik ging op zoek naar ander werk, meer werkgeluk.elders. Hoe liep het verder?
Mijn vader (cursief): “We hebben precies de tijd mee gehad. Na tien jaar dachten we: ‘We hebben nog niks aan ons pensioen gedaan’. We kochten toen onze eerste koopsompolis.
Toen ik 50 werd hebben we uit laten rekenen of het rendabel was om de kas te vervangen. Daar kwam uit dat het niet loonde. Dat was best een klap. Dan ben je op zijn retour. Toen draaiden we Mozart om in slaap te vallen. Toen zei je moeder: ‘Als jij 60 wordt stoppen we, dan gooien we de kassen plat en leggen we een tuin aan.”
Mijn moeder: “Toen je vader 60 werd en de snijbrander op de verwarmingspijpen zette, sneed hij het bedrijfsbestaan door. We gingen een keer golfen, maar dat was toch niet ons ding. Bij de bridgeclub was meer gezelligheid.”
“Vorige week vierde je moeder haar 75ste verjaardag hier in de tuin. Dus we hebben de rozenhaag gesnoeid, het gras gemaaid, het onkruid gewied. We zaten met de hele familie lekker onder de fruitbomen. Ja, het is genieten als een ander van de tuin geniet.”
“Ergens eindigt ‘t. Ik kan dondersgoed merken dat ik ouder word. Een jochie heeft gisteren je vader geholpen met het snoeien van de buxus. Dan krent ik ondertussen de druiven. De kiwi zouden we niet meer doen dit jaar, maar ja, je vader kon het weer niet laten. Dus die moet ik straks ook weer bestuiven.”
“Nee, we gaan nu niet op vakantie, de tuin staat er veel te mooi bij. Als ik rondloop dan voel ik wat welke plant nodig heeft, net als vroeger met 40.000 primula’s. Als het in januari zo donker is, dat vind ik maar niks. Dan hebben we weer een reis geboekt.”
“Je vader wil altijd alles samen met me doen. Dus we gaan zo weer fietsen. Ik op de elektrische.”
“Schrijf je er nog bij dat we het altijd met heel veel plezier hebben gedaan en nog steeds doen? We hebben nooit spijt gehad. Het was een hobby die betaald werd.”
Werkgeluk voor hen, werkgeluk voor mij?
Wat ik op mijn twintigste niet zag en nu wel is hoeveel mijn ouders hielden en houden van het werken met planten én met hoeveel plezier ze dat samen deden en doen. Ook nu ze er niet meer betaald voor worden en het fysiek wat lastiger wordt zijn ze nog dagelijks in de tuin te vinden (zie foto) en struinen nog steeds tuinen in binnen- en buitenland af op zoek naar mooie planten en ideeën. Het ging hen niet om werkgeluk, het ging om geluk.
Ik besef nu pas hoeveel ik van ze leerde over geluk. Ik leerde open te staan voor nieuwe ideeën, om een eigen richting te kiezen en om door te zetten, Daar ben ik ze heel dankbaar voor.
Wat zag en hoorde jij als kind over werken? Welke lessen beschouw je nu als waardevol? Waar ben je nu dankbaar voor?
Neem één minuut de tijd om te noteren welke antwoorden naar boven komen. Start het één minuut filmpje door op de bel te klikken.
Hieronder je antwoorden (anoniem) delen maakt mij gelukkig! Mailen kan ook hannekedijkman@newoptions.nl.
Meer leren? Bestel het boek Een 10 voor werkgeluk
Je kunt natuurlijk me gewoon bellen, appen, of mailen op 06 2277 0681 of hannekedijkman@newoptions.nl. Je kunt ook meedoen aan de gratis proefsessie die ik regelmatig geef of bestel mijn boek Een 10 voor werkgeluk in vier stappen: